«Зразумеў, што цукеркі — з алкаголем, толькі калі дзіця прынесла іх назад»

Беларусы расказалі смешныя гісторыі з польскіх крам.

Прыехаўшы ў Польшчу без ведання мовы, многія эмігранты свядома абмяжоўваюць наведванне месцаў, дзе трэба размаўляць па-польску. А ў крамах стараюцца карыстацца касамі самаабслугоўвання. Але і яны не заўсёды ратуюць ад няёмкіх сітуацый. Беларусы распавялі MOST аб сваіх дзіўных набытках без ведання польскай.

«Сонейка ў мяне асацыявалася з пшанічнай мукой»

Ганна пераязджала ў Польшчу ў экстраным парадку, таму мову вывучыць не паспела. Першы час яна пазбягала паходаў у прадуктовыя крамы, баючыся купіць што-небудзь не тое. Гэтую функцыю браў на сябе муж, які адчуваў сябе больш упэўнена.

- Мяне збівала з панталыку, што ў адных крамах цэннікі стаялі пад таварамі, а ў іншых - над таварамі. А калі яшчэ нармальна не можаш прачытаць назвы прадуктаў, заўсёды ёсць рызыка пераплаціць ці прынесці дадому не тое, што чакаеш. Аднойчы дзеці папрасілі спячы бліны. Я прыйшла ў аддзел з мукой і разгубілася: як распазнаць звычайную пшанічную муку? Я надумала арыентавацца па вонкавым выглядзе пакавання і абрала тую, дзе было намаляванае сонейка. Гэта выява ў мяне асацыявалася з пшанічнай мукой. Але калі я дома адкрыла пачак, высветлілася, што гэта нейкая цёмная мука, якая зусім мне не пасуе. Прыйшлося зноў пасылаць у краму мужа.

Ірына выбірала цукеркі, якія дзіця магло б прынесці ў школу на дзень нараджэння - пачаставаць аднакласнікаў. Арыентавалася выключна на вонкавы выгляд, а склад не чытала. Пазней высветлілася, што цукеркі былі з алкаголем.

- Мы іх загадзя не пакаштавалі і выявілі гэта, толькі калі дзіця прынесла цукеркі назад. Дзякуй богу, мы купілі некалькі тыпаў.

Гадзіннік - замест партманэта і буракі - замест мяшка

Святлана да пераезду ў Польшчу вучыла польскую мову, але праз нястачу гутарковай практыкі спачатку гублялася і блытала словы.

- Неяк я купляла абутак у гандлёвым цэнтры і ўжо на касе зразумела, што забылася партманэт. Аплаціць блікам я не магла, бо яшчэ не паспела зрабіць польскую карту. Паколькі я жыла побач, то папрасіла прадаўца адкласці набытак на час, пакуль збегаю дадому па партманэт. Ад хвалявання словы ў галаве пераблыталіся і замест слова "portfel" (партманэт) я сказала "zegarek" - гадзіннік. Мусіць, са боку мы з прадаўцом абодва выглядалі разгубленымі. Я - ад засмучэння, што трэба бегчы дадому, а ён - таму што не зразумеў, як адсутнасць гадзін перашкаджае мне аплаціць набытак. Праз паўгадзіны я вярнулася і шчасна расплацілася. Па дарозе я ўжо сцяміла, што памылілася, але тлумачыцца з прадаўцу не стала, каб не нагаварыць яшчэ большага глупства.

Смяхотная сітуацыя адбылася і з мужам Святланы. У адной з прадуктовых крамаў да яго падышла бабуля, якая, зазірнуўшы ў яго кошык, пацікавілася, дзе ён узяў woreczki. Муж Святланы раней не чуў гэтае слова і не ведаў, што гэта невялікія пакавальныя пакеты. Мужчына падуамаў, што бабуля цікавіцца, дзе ён узяў buraczki (бурак). Жадаючы дапамагчы, ён адвёў жанчыну да агародніннага аддзела і паказаў на кантэйнер з бурачкамі. Полька здзіўлена паглядзела на беларуса і зноў спытала: дзе ж варэчкі? Тады мужчына здагадаўся, што нешта не так зразумеў, збянтэжана паціснуў плячыма і проста сышоў.

Булён, а не расольнік, безэ, а не бэз

Падобная гісторыя адбылася з Аленай, якая прыехала са слабым веданнем мовы.

- Прыкладна на трэці дзень знаходжання ў Польшчы я хадзіла па краме і проста разглядала тавары. Раптам да мяне падышла жанчына і, мяркуючы з тону, папрасіла ў мяне параду. Па сэнсе я зразумела, што яна збіралася варыць rosól (булён) і спрабавала высветліць, ці дадаю я ў гэты rosól нейкі прадукт. Які менавіта, я не разабрала. Я проста ківала галавой і ўсміхалася. А яшчэ я не ведала слова "rosól" і вырашыла, што гэта не булён, а расольнік. Увогуле, пані далей нешта там казала, я ківала, і ў нейкі момант яна пытаецца: "А як pani gotuje rosól?" Паколькі я не гатую расольнік, то ўпэўнена сказала: "Пані не гатуе расул". Яна на мяне паглядзела неяк дзіўна і адышла. Дома я расказала пра сітуацыю мужу, і ён патлумачыў, што на польскай мову пра сябе так не гавораць. І мая фраза літаральна азначала "вы не гатуеце булён".

У другі раз няведанне мовы падвяло Алену ў кавярні, дзе яна сабралася выпіць каву з пірожным.

- У меню не было фота выпечкі, толькі назвы. Я замовіла ciasto bezowe. Па-беларуску «бэз» - гэта бэз. І я чамусьці падумала, што гэта будзе пірожнае з крэмам бэзавага колеру. Ну вось так недарэчна спрацавала мая логіка. А мне прынеслі кавалак торта-безэ, які я не люблю!

Ніякіх цыгарэт падлеткам

У некаторых выпадках без ведання мовы і зусім можна застацца без набытка, як гэта ледзь не адбылося з Юліяй.

— У нашай сям'і польскай мовай лепш за ўсіх валодае дачка-падлетак, паколькі яна вучыцца ў школе і цалкам занураная ў моўнае асяроддзе. Мы ж з мужам працуем дыстанцыйна на іншую краіну, таму польскую вучым вельмі марудна. А дачка часта выступае перакладчыцай у складаных сітуацыях.

Юлія курыць электронныя цыгарэты і аднойчы ў адной са спецыялізаваных крам папрасіла дачку распытаць прадаўца пра тавар. Пакуль дачка гутарыла з прадавачкай, беларуска стаяла збоку.

— Дачка высветліла ўсё, што патрабавалася, расказала мне, і мы разам падышлі да прылаўка. Але прадавец адмовіўся прадаць мне тавар, патлумачыўшы гэта тым, што я набываю падлетку электронныя цыгарэты, а гэта забаронена законам. Прыйшлося даказваць, што я купляю іх сабе, але дрэнна валодаю польскай мовай, а дачка была проста перакладчыкцай. Прадавец доўга не мог паверыць, але ў выніку ўсё ж такі пагадзіўся прадаць цыгарэты.